اخبار

در هیاهوی بحث‌های افزایش عوارض خروج از کشور در بودجه سال ۹۷ در هفته‌های اخیر، انعقاد تفاهمنامه‌ای سراسر یکجانبه توسط تعدادی از مدیران عامل شرکت‌های هواپیمایی با محوریت انجمن شرکت‌های هواپیمایی مبنی بر پرهیز از هرگونه رقابت مضره در استفاده از نیروهای انسانی موجود در صنعت، به فراموشی سپرده شد.

از آنجایی که تعداد نیروهای متخصص مهندسی و تعمیرات هواپیمایی مورد نیاز شرکت‌های هواپیمایی محدود است و همچنین با توجه به ورود و افزایش ناوگان شرکت‌ها در سال‌های اخیر، این کمبود نیروی متخصص مشهود بوده و این تفاهمنامه نشان‌دهنده عمق نگرانی مدیران ارشد شرکت‌ها است، تا جایی که نیروهای بازنشسته با عمر بیش از ۶۰ سال همچنان به‌کار گرفته می‌شوند. متاسفانه مدیران عامل محترم به‌جای حل معضلات و ارائه راه‌حل‌های کاربردی برای افزایش حقوق کارکنان متخصص مهندسی و تعمیرات زیرمجموعه خود به پاک کردن صورت‌مسئله روی آورده‌اند، با علم به این مطلب که سرمایه اصلی هر شرکتی نیروی انسانی آن است، به‌ویژه نیروهای متخصصی که برای رشد و تعالی آنها هزینه‌های مادی و معنوی بسیاری پرداخت شده است. حال پرسش این است که چرا مدیران عامل محترم برای ایجاد سازمانی پویا با نیروی انسانی باانگیزه، راهکاری مناسب‌تر جست‌وجو نمی‌کنند؟ یکی از مهم‌ترین عوامل در سازمان، آگاهی از انگیزش کارکنان است. کنکاش در مسئله انگیزش، پاسخ چراهای رفتار کارکنان است؛ علت علاقه به شغل و بی‌علاقگی چیست؟ علت تعهد و تعصب نداشتن کارکنان به شرکت‌ها چیست؟ به‌طور قطع ابزار اصلی انگیزش و ماندگاری نیروهای متخصص، حقوق و پاداش‌های مالی متناسب با بازار کار و در مرحله بعدی نیازهای غیرمادی همچون صمیمیت، حرمت و احترام قلمداد می‌شود. آیا مدیران عامل این شرکت‌ها برای متخصصان و مهندسان فنی خود، این انگیزش‌ها را ایجاد کرده‌اند؟ در پایان از بزرگواران صمیمانه درخواست می‌شود؛ چشم‌ها را باید شست، جور دیگر باید دید.
محمد شالفروش - دبیر کانون متخصصین مهندسی وتعمیرات